siedziała w wagonie pociągu w ciepłym, grubym płaszczu, spiętych włosach, czarnych traperach i płakała. jechała. nie wiedziała dokąd i po co. wiedziała, że musi przestać myśleć, wspominać i tęsknić. miała nadzieję, że uda jej się na drugim końcu Polski .